Hallo Allemaal. Daar is hij dan, de lang verwachte kerstblog. Helaas heb ik dit jaar niet veel tijd kunnen vinden om wat foto's te bewerken. Ook een inspiratie "black out" werkte tegen. Na urenlang staren in onze bijna onuitputtelijke fotovoorraad hebben we bijna 50 opmerkelijke foto's aan elkaar kunnen rijgen tot een kerstblog.
Onderstaande versie van het kerstverhaal is niet verzonnen of gelogen maar "Een van de vele versies van de waarheid" (net als het bijbelverhaal).
----------------------------------------------------------------------------
Er was eens.....zo beginnen toch alle verhalen? ........heeeeeel lang geleden (pakweg 2000 jaar) een jonge, knappe man die leefde in Pajottenland. (Vlaams Brabant). Zijn naam was Josef.
Josef was een getalenteerd timmerman gespecialiseerd in eetkamerstoelen. Iedere week produceerde hij er wel 100 van! Dit ging jaren lang goed totdat de Chinezen stoelen ver onder de prijs van Josef op de markt van Pajottenland dumpten. Door de teruglopende verkoop liep de stoelenvoorraad dusdanig op dat zijn werkplaats niet meer zichtbaar was vanaf de weg.
Na wekenlang bijna geen stoel meer verkocht te hebben was Josef ten einde raad. In deze tijden van economische recessie is het moeilijk het hoofd boven water te houden. Hij kon er bijna niet van slapen. Elke nacht had hij korte hevige nachtmerries waarin hij de wereld ten onder zag gaan. In de nachtmerries zag hij beelden van bouwtekeningen voorbij flitsen. Op een ochtend besloot hij het over een andere boeg te gooien. Hij besloot de bouwtekeningen in zijn dromen te bouwen. Hij had de tekeningen slechts gezien in zijn dromen en het product leek bijna onmogelijk uit te voeren. Maar Josef, de stoere Pajot, gaf niet op!
Wekenlang was Josef aan het timmeren en zagen en als een soort therapeutische behandeling namen zijn nachtmerries af. En toen.....was hij eindelijk klaar!
De mensen in zijn dorp vroegen hem wat het moest voorstellen. Josef wist het ook niet maar in zijn dromen kwamen de letters A.R.C. voor.
Na al dat gezeur van de dorpelingen noemde hij zijn creatie gekscherend:
Noaaaah eeh....A.R.C. Apocalytic Rescue Cribb. De mensen hadden plotseling grote bewondering voor Josef. Hij stelde weer iets voor in de gemeenschap en was niet alleen maar de timmerman met de 13 vingers maar Mijnheer Joseppe.
Genietend van zijn verkregen aanzien ging Josef elke avond naar het lokale dorpscafe. En zoals elke avond keek Josef weer te diep in het glaasje.
Zijn drankgelach eindige elke nacht in een vreemd bed. Op een middag werd hij zelfs wakker in het bed van zijn houtleverancier, de boswachtser. Een vrouw! (of iets wat daarvoor door moet gaan), het hele dorp sprak er schande van!
Terwijl Josef laveloos in haar bed was gekropen greep Greetje haar kans om alles met Josef te doen wat maar in haar (op) kwam (goeie woordkeuze he?). Ze had met Josef dingen gedaan waarvan hij niet eens het bestaan wist. Licht ontnuchterd voelde hij een branderig gevoel tussen zijn liezen en zijn hart ging als een racewagen tekeer!
Hij sprong uit haar bed en ging op weg naar huis. Onderweg piekerde hij wat er toch die nacht was gebeurd met hem. Hij kon maar niet helder denken. Hij dwong zich te concentreren op een andere gedachten dan S.. (blogger staat niet toe het voledige woord te publiceren).
In een winkelraam zag hij deze poster met 7 dolfijntjes......maar zijn gedachten dwaalden alweer af.
Zelfs schaduwen op de muur leiden hem tot maar een gedachte. Het bedrijven van de liefde!
Thuis aangekomen plofte hij in de achtertuin op (een zelf gemaakte) stoel neer. Plotseling vloog er een schim boven hem. Totaal verward keek hij ophoog en zag een engel op hem afkomen. En de engel sprak tot hem:
Josef.......gij stoere pajot, gaat heen en vermenigvuldigd u! Mijn baas heeft grootse plannen met u. Dit is geen verzoek maar een bevel! Josef realiseerde zich amper wat er gebeurde of de engel was alweer weg.
Josef was totaal van de kaart. Gaat heen en vermenigvuldigd u? Was dit werkelijk een engel? Vanaf nu geen druppel alcohol meer voor mij! Maar dat "vermenigvuldigd u" sprak hem wel aan! Hij ging onmiddelijk op pad voor een handleiding vermenigvuldigen. Hij hoefde toch zeker niet het wiel opnieuw uit te vinden?
Na een hele dag gestudeerd te hebben dacht hij wel dat hij alles wist. Hij.....de stoere Pajot, voelde zich wel een SUPERMAN!
En een superman kan zich alleen vermenigvuldigen met een supervrouw! Maar dat was makkelijker gezegd dan gevonden. Hij ging allerlei gelegenheden af om zijn supervrouw te ontmoeten en schreef zich zelfs in bij datingsites en deed aan speed dating (Dat hadden ze toen ook al, dus niets nieuws onder de zon mensen). Maar helaas, geen supervrouw.......Het dichtste bij kwam Betty bat. Super! Maar niet super genoeg.
Via een datingsite ontmoete hij Susanneke. Het was liefde op het eerste gezicht! Na een romantisch diner en een fles champagne bij haar thuis belanden de tortelduifjes in bed. Gelijk nam Susanneke de leiding maar al gauw werd dit voor Josef lijden met een lange "ei"!
Toen Susanneke even een sanitaire noodstop moest maken vluchte Josef haar huis uit. Volledig teneer geslagen liep hij naar huis. Tranen bengelden op zijn wangen. Opnieuw voelde hij een branderig gevoel maar nu van achteren. Dat supermangevoel was nu ver te zoeken!
Maar Josef een echte zoon uit Pajottenland gaf niet op! Al gauw ontmoette hij andere partners. Zoals spierbundel Simone.......
En doggy-style Daisy......Toe ze vroeg om een flinke kluif wist hij niet wat ze bedoelde. Die is helemaal door de ratten besnuffeld! Wegwezen hier!
Totaal radeloos liep Josef met zijn ziel onder zijn arm. Waar is mijn supervrouw?
Ik kan het bevel van de engel toch niet zomaar negeren? Hij stak zijn handen diep in zijn zakken en liep met zijn hoofd een beetje naar benee. Zijn schoenveter was los. Toen hij door zijn knieeen zakte om zijn schoen weer vast te strikken keek hij even op..... en toen.....toen zag hij zijn Supervrouw! Ze keek hem lachend aan. Mag ik me even voorstellen? Mijn naam is Maria!
Eindelijk dan had hij zijn vrouw gevonden! Hij was de hemel te rijk! De volgende dag ging de handleiding voor dummies alsmede zijn "steun en toeverlaat" met het grof vuil mee.
Amper 2 maanden later waren ze getrouwd!
Even dreigde het nog mis te gaan doordat schoonvader vergeten was de sleutel van de kuisheidsgordel net voor de huwelijksnacht over te dragen. Maar Maria was zoals gezegd een supervrouw en greep de slijptol om dit probleem te tackelen.
En zo begon Josef aan het eerste deel van de opdracht "Vermengvuldigd u".
Dat Josef bij de huwelijksnacht raak geschoten had bleek al de volgende ochtend. Maria was kots en kotsmisselijk!
Binnen enkele maanden begon Maria te zwellen. Haar beste jeans paste al weken niet meer.
Amper 6 maanden later was de zwelling dusdanig toegenomen dat ze haar tenen en knieeen niet meer kon zien!
Josef was zich maar al te bewust dat hij slechts het eerste deel van de engel-opdracht had uitgevoerd. Hij was hier allang tevreden mee en hoopte dat de engel hem vergeten had......Dus niet! Op een dag werd hij plots vanuit het niets op de grond gedrukt en mocht hij enkele rake klappen ontvangen. Welk deel van de opdracht Gaat heen en vermenigvuldigd u" heb je niet begrepen? Was de opdracht: " GAAT HEEN! niet duidelijk genoeg?
Ja moet je eens luisteren zei Josef. Ik weet niet waarheen precies en bovendien heb ik geen pasfoto's voor een paspoort. Daar heb je een punt zei de engel. Hij trok zijn beurs en gaf hem een pak geld en tevens een op Josef gelijkende foto voor een paspoort. Nu heb je geen excuus meer. Gaat Heen! Waar dan heen? vroeg Josef? Oost zij de engel, naar Shoarmaland.
Dus zo gezegd, zo gedaan. Josef kocht een ezel met kar en vertelde Maria dat ze direct op huwelijksreis gingen. Op reis? schreeuwde Maria in mijn toestand? Waar gaan we dan naar toe? Naar Judea, antwoordde Josef. Judea? das een pokke eind weg! Ja antwoordde Josef, het is een gecombineerde zaken/huwelijksreis. Er is daar een timmermansbeurs. Vandaar. Maar je hoeft de reis niet helemaal te lopen hoor, Ik heb net een ezel met kar gekocht. Zoek maar een lekker plekje achterop de kar.
De bijgeleverde ezel had hier toch lichterlijke problemen mee dus kocht Josef er nog een sterke os bij.
Vlak voor vertrek plakte Josef nog een sticker op de bumper van de kar. Judea is recentelijk in handen gevallen van de Romeinen en zij vermoorden regelmatig alle zwangere vrouwen en pasgeboren babies. (Het leek hem verstandig dit niet tegen Maria te vertellen anders was ze nooit mee gegaan).
Nog even voortbordurend op deze gedachte. Stel dat ze in pajottenland waren gebleven dan was Maria vermoedelijk voor een frietkot bevallen en hadden we nu allemaal een frietuurpan onder de kerstboom staan)
Meerdere weken gingen voorbij. De reis ging over bergen en dalen, bossen en velden en uiteindelijk bereikten zij de woestijn. De ezel werd ingeruild voor 4 dromedarissen en de os verdween in de Ossestaartsoep.
En zo trokken zij verder. Tijdens de tocht door de woestijn verloren ze nog een drommedaris aan een hongerige zandhaai.
Uiteindelijk bereikten zij de rand van Judea. Er reste nog slechts een hindernis.
Ze moesten nog de Euphratus rivier oversteken. Ze konden beiden niet zwemmen. Wat nu? Via, via kreeg hij een tip dat de oversteek verderop geen probleem hoefde te zijn. Je gaat gewoon via het Moses-padje! (Later in de geschiedenis is dit pad verder verbreed door een man met dezelfde naam, Moses. Dat is nou ook toevallig!).
In Judea aangekomen keek Josef in de brochure van de timmermansbeurs. Gelukkig zat er ook nog een kaart bij. Via de klaagmuur links af, over het "Yassar Arafat plein" richting de Gazastrook.
Op dat moment zakte Maria plots inelkaar. O mijn lieve supervrouw, wat is er aan de hand? Oh, Josef mijn vruchtwater is gebroken. De baby komt. We kunnen niet verder reizen. Laten we snel onderdak zoeken. Op de hoek van de Kalverstraat staat een hotel. Ze hebben vast nog wel een kamertje voor ons.
Josef was helemaal ondersteboven. De baby komt! Ik word vader! Gauw nam hij de procedures door die hij onderweg tijdens een schriftelijke curcus verpleegkundige had geleerd.
Op het moment supreme nam Josef het lipje van de ristsluiting in handen en riste Maria open. Eenvoudiger kan het toch niet? Zo'n geboorte stelt eigenlijk niet veel voor.
WE HEBBEN EEN ZOON! Riep Josef door het dolle heen!
Maria vroeg: En hoe gaat onze zoon heten? Daar had Josef nog even niet aan gedacht....... eeeh..... Jesus! wat heeft mijn zoon een grote..... JESUS? Vroeg Maria? Eeeeh... Ja! We noemen hem Jesus!
En zo eindigd het kerstverhaal van 2011. We wensen jullie fijne feestdagen en een geluk........
Of toch niet? Wat? Jullie willen weten hoe het verhaal verder afloopt? Weten jullie dat wel zeker? Zeg straks niet dat wij jullie niet gewaarschuwd hebben!
Oke, deel 2 van het kerstverhaal.
Door de lange reis waren Josef en Maria bijna door hun spaargeld heen. Er zat niets anders op dan geld te gaan bedelen met behulp van hun zoon.
De buurt sprak er schande van. Helaas werd dit ook opgepikt door een Centurion van het Romeinse leger. De volgende ochtend werd er op de hotelkamerdeur geklopt. Josef en Maria hielden hun adem in! Josef keek door een kier van het gordijn en zag iets van rode kleding voor de deur...... Fu ...shi....Romeinen!
Zoals een echte pajot was Josef voorbereid en trok vanachter de bank zijn katapult. Onmiddelijk jaagde hij 9 loden knikkers door de deur!
Hij hoorde een schreeuw, zacht gekreun en hierna wat gegorgel achter de deur.
En toen........werd het stil.
Hij maakte voorzichtig de hotelkamer open. Even keek hij of de buren iets hadden gezien of gehoord. Nee, niemand, gelukkig zat er een geluidsdemper op zijn katapult! Toen keek hij op de grond. Er lag een man met een witte baard in het sneeuwwitte zand. Dat is vreemd dacht hij....dat is geen Romein! Hij doorzocht de zakken van de man en vond een paspoort. Gespannen las hij de naam van de man S. Claus. Woonplaats Noordpool.
Maria kwam eveneens naar de deur en zag de man in dat vreemde pak. Josef, sta daar niet zo te staan! Trek die beesten naar binnen! Vers vlees! En neem die warme jas en muts van dat lijk, hij heeft hem toch niet meer nodig. Onze zoon heeft het koud! En dump vervolgens dat lijk op de hoek van de straat!
Josef slachtte de 6 rendieren en opende de volgende dag een restaurant in een nevengelegen dorpje Bartlehiem genaamd.
Josef en Maria hadden inmiddels een goed draaiend restaurant opgebouwd en verdienden geld als water. Ze besloten in dit land te blijven. En Jesus? Die groeide intussen als kool!
Niemand begreep de vreemde kleding van hun baby. Josef en Maria hebben daar ook in de rest van hun leven met niemand over gesproken...
Jesus groeide op tot een aantrekkelijke jongeman en alle meisjes van Bartlehiem waren verliefd op hem!
Door al die aandacht ging Jesus naast zijn schoenen lopen. Door enkele simpele gocheltruckjes die hij zichzelf had aangeleerd kreeg hij meer en meer invloed bij de mensen om hem heen.
Zijn truckjes waren zelfs zo indrukwekkend dat hij hele volksstammen achter zich aan kreeg.
De Romeinen die nog altijd regeerden over Judea vonden dit maar niets. Die man krijgt steeds meer volgers wat uiteindelijk zou kunnen leiden tot een volksopstand. Er werd per direct een nieuwe wet aangenomen die het openbaar gochelen verbood.
Maar Jesus trok zich daar niets van aan. Zo toverden hij voor zijn volgelingen torens bier. (Zijn vader was die dag plots zijn hele voorraad kwijt).
Voor de tere zieltjes onder ons: Stoppen met lezen nu.
En zo ging het bergafwaards met onze Jesus. Hij begon zich mateloos te irriteren aan zijn fanclub en raakte aan de drank. Hij miste zijn moeder. Uit jeugd sentiment trok hij af en toe zijn kleding uit zijn kinder tijd aan. Alleen als hij laveloos was voelde hij zich Hooo... hoo... hooo... hoger boven zijn volgelingen staan.
Uiteindelijk raakte hij uit de gratie bij zijn volgelingen en kwam in de goot terecht.
De Romeinen hadden er genoeg en gooiden hem in een cel.
De volgende dag hebben ze hem wegens openbare dronkenschap en oplichting aan een kruis gespijkerd. En dat rare apepakje van hem? Dat mocht hij aanhouden!
Zijn 12 overgebleven volgelingen hebben zijn levensverhaal opgeschreven en in boekvorm uitgebracht. En zoals altijd met verhalen naar hun belevenis hier en daar wat aangedikt of aangepast. Inmiddels 2000 jaar later wordt dit verhaal nog altijd door velen gelezen.
Dit boek heeft nog altijd een enorme invloed op de mensheid Het heeft zowel goed als kwaad gebracht. Goed in de vorm van "normen en waarden" en eendracht onder hele volkstammen waardoor er geen of minder oorlog gevoerd werd maar meer handel. Het heeft scholing en verbetering van de geneeskunde gebracht. Dit heeft tot verbetering van de leefomstandigheden van het volk geleid.
Aan de andere kant is het boek gebruikt door machtlustige leiders die het volk ermee hebben opgezet om anders denkenden te bekeren of te doden, hele werelddelen te veroveren en te plunderen en hiermee zichzelf te verrijken.
Hoe dan ook. we hebben er tot op heden een feestdag aan overgehouden. En wat kunnen we met zijn allen dan weer lekker klagen en zeuren. De feestdag valt in het weekeind, wordt me weer een vrije dag door de neus geboord. Verveling, niet kunnen winkelen en verplicht gezellig doen. Voor velen is de kerstmaaltijd niet echt iets speciaals meer.
We verliezen met zijn allen langzaam maar zeker de kerstgedachte. Gemeend aardig zijn voor elkaar en sta eens stil bij de gedachten hoe goed we het allemaal hebben maar we willen het maar niet beseffen.
Vraag eens aan de oudere generatie hoe in vroegere tijden de geneeskunde was, de keuze in voedsel (honger), kleding (slechts enkele kledingstukken), woonomstandigheden (echt koude lijden), hygiene (riolering), scholing, en ga zo maar door.
Werkelijk beseffen hoe goed we het eigenlijk met z'n allen toch hebben is de kerstgedachte van 2011.
Fijne feestdagen en een gelukkig 2012!
