vakantieblog

Hallo bloggies! Eindelijk dan weer een teken van leven van ons!

Hoogste tijd voor een blog. We hebben een erg drukke maand achter de rug. Begin deze maand hebben we bezoek gekregen van pa en ma.


Het was een gelukkig weerzien op het vliegveld. Helaas ging de afwikkeling niet zo voorspoedig als gewenst. Bij pa werd namelijk een beetje zand aan een schoen geconstateerd en hij moest hiervoor een flinke boete betalen. (De douane is hier erg fel op import van organisch materiaal dat mogelijk ziektes bevat).


Na een wasbeurt konden we dan eindelijk het vliegveld verlaten. Het ironische aan dit verhaal was dat het zand aan de schoen uit Nieuw Zeeland kwam. Pa had namelijk deze schoenen bij het laatste bezoek gedragen en thuis niet verder meer aangehad!


Uiteindelijk was het dan tijd om bij te praten en te genieten van een grote Belgische pint. De ellende op het vliegveld bijna vergeten.....begint ma toch wel erg veel last te krijgen van haar been.........




De volgende ochtend toch maar even naar de dokter gegaan. Na onderzoek en een echo blijkt ma een flinke verstopping in haar beenader te hebben! Trombose dus!



Deze aandoening opgelopen door een lange vliegtuigvlucht leidde tot opname in het ziekenhuis waar bloedverdunners werden ingebracht. De volgende dag mocht ma weer naar huis maar moest de komende 5 dagen zichzelf 2 x per dag injecteren. Na deze periode moest over worden gegaan op pillen totdat de prop is opgelost. (Uiteindelijk kan dit een half tot een heel jaar gaan duren).

De eerste 2 weken hebben we naast werken, zo veel mogelijk tijd doorgebracht met pa en ma. Tja, vakantie of niet.....het gras groeit gewoon door!

We hebben wat uitstapjes gedaan in de omgeving en zijn gaan varen met onze boot.
Zo af en toe heeft pa meegewerkt in het bedrijf. We hebben namelijk een erg drukke periode achter de rug. Door de La Nina groeit het gras zich helemaal suf!
Maar naast een tijd van werken brak dan eindelijk de tijd aan van genieten. We zijn met zijn vieren 10 dagen naar het Zuidereiland gevlogen en hebben daar een rondreis gemaakt. We zijn geland in Christchurch. Van daaruit hebben we zowel de stad als de omgeving onveilig gemaakt. We zijn eerst naar Akaroa gegaan.
Wij (M&M) waren daar al eens eerder geweest maar het was toch de moeite waard om nog eens te zien.

Die dag was het erg winderig, dus moesten we een trui/jasje aan.
Het kleine, maar gezellige dorpje wordt bewoont door veel kunstenaars. Deze bronzen schilder heeft ons nog vereeuwigd op een stukje schildersdoek.
In Christchurch hebben we een wandeling gemaakt door het centrum langs alle bezienswaardige gebouwen en het stadspark. Christchurch wordt 'De meest Engelse stad buiten Engeland' ggenoemd. Maar ook soms de 'Garden city, omdat 1/3 deel van de stad bestaat uit parken en recreatiegebied.

In het centrum loopt de rivier de Avon waar je met een bootje door de stad kunt varen.
De trammetjes geven een gezellige sfeer.
Op het centrale plein hangt een gezellige sfeer. overal zijn er terrasjes. Het plein wordt omringt met statige oude koloniale gebouwen.

Het centrale punt op de markt is wel de Kathedraal van Christchurch. Dit prachtige gebouw uit 1864 heeft tijdens de aardbeving van 3 September2010 lichte schade opgelopen.

Zo wordt een deel van de kerktoren bijeen gehouden door een spanband. Op zich geringe schade toch? Enkele dagen na ons bezoek werd Christchurch getroffen door een nieuwe aardbeving en is de toren ingestort........... maar dat wisten we toen nog niet!
Uiteindelijk hebben we de stad verlaten en zijn we via de Arthur pass door de Nieuw Zeelandse alpen richting de Westkust gereden. We hebben nog even stil gestaan bij dit verkeersbord.

Is dit bord ook in spiegelbeeld verkrijgbaar? Of is de mededeling toch wel duidelijk? En wat komt er mogelijk nog meer naar beneden dan steen?
Boven op de pass kwamen we nog een paar Kea's tegen. Deze bergpapagaaien zijn dol op het slopen van ruitenwissers en rubbers tussen ramen en deuren!

Na dit verteld te hebben tegen pa die me vol ongeloof stond aan te kijken vloog een kea op onze huurauto en probeerde de rubbers er uit te trekken!

Oke, vanaf nu geloof ik al jou verhalen was zijn reactie. Nu nog die andere miljard mensen overtuigen.......
Uiteindelijk kwamen we bij de Pancake rocks aan. De kust bestaat hier uit kalkrotsen. De rotsen zijn hier erg gelaagd, een beetje zoals leisteen. De wetenschappers kunnen tot nog toe niet verklaren waarom de mergel hier zo gelaagd is.
Van daaruit zijn we gereden naar de Franz Josef en Fox glaciers. Vanuit onze cabin op een camping hadden we prachtig uitzicht op de bergen en de sneeuw.
Via wandelpaden die eigenlijk de bedding zijn van de inmiddels half weggesmolten glacier kwamen we aan bij een enorme rots waar we overeen moesten.Via een (veel te) smal padje bereikte we dan eindelijk de glacier.
De wandeling was het risico meer dan waard!
Zoals verwacht ben ik met pa van de gebaande wegen af gegaan naar een deel wat verboden was voor onbevoegden. Een beetje risico nemen hoor er bij toch? Toen we om de hoek kwamen wisten we niet wat we zagen!

De volgende dag zijn we verder getrokken. Via de Haast pass zijn we weer de alpen overgestoken.
Uiteindelijk kwamen we bij enorme bergmeren aan. Lake Wanaka is ons inziens het mooiste meer van NZ. Het meer ligt boven in de bergen maar de bodem ligt ruim 300 meter onder de zeespiegel.

Op de berghellingen zie je overal wijnboerderijen staan.
Uiteindelijk zijn we in Queenstown aangekomen. Dit relatief kleine stadje is wereldberoemd door zijn vele "extreme adventure" activiteiten. Hier is bijvoorbeeld het bungee jumpen uitgevonden. Daarnaast kan je veel andere (gevaarlijke)sporten beoefenen.
Nee mensen, we hebben ons met pijn en moeite moeten inhouden maar we hebben niets gevaarlijks meer gedaan (of is shoppen en bier drinken ook een gevaarlijke tak van sport?).

We mogen het voortbestaan van ons bedrijf natuurlijk niet in gevaar brengen!
Deze brug was de eerste plaats in de wereld waar bungee jumpen werd gedaan.

Maar aan al dit moois komt een einde. We hebben een prachtige vakantie gehad met geweldig weer. Uiteindelijk zijn we vanuit Queenstown terug gevlogen naar Christchurch. Na daar nog wat rond gehangen te hebben zijn we uiteindelijk weer thuis aangekomen.

En toen kwam het slechte nieuws......... Christchurch werd op 22 februari opnieuw getroffen door een aardbeving. De schade is enorm en deze keer zijn er veel doden gevallen! Inmiddels een week geleden is er continue nieuws over de aardbeving op tv en radio. De exacte cijfers zijn bij schrijven nog niet bekend maar vermoedelijk is 1/3 deel van de historische bebouwing verloren gegaan, zijn er meer dan 200 doden gevallen en zijn zeker 6000 woningen verloren gegaan. En zo kunnen we wel door gaan. De aardbeving is een wereldramp voor onze relatief kleine gemeenschap. Onder enkele foto's van de ramp die jullie vermoedelijk allemaal wel gezien hebben op het nieuws.

De kathedraal, zoals wij hem gezien hebben en zoals hij nu, amper 4 dagen later is.

Ook vele andere gebouwen die wij gezien hebben zijn verwoest.

Ruim 200 toegangswegen naar de stad zijn vernietigd.
Het CTV gebouw, amper 50 jaar oud, is volledig ingestort. De meeste doden zijn gevallen in dit gebouw.

Gebouwen die beschadigd waren tijdens de eerste aardbeving stonden in de steigers. Deze zijn nu met steigers en al ingestort. Komende dinsdag zal heel Nieuw Zeeland om 12.50 uur 2 minuten stilte houden om alle slachtoffers van de laatste aardbeving te herdenken. Christchurch zal nooit meer hetzelfde zijn...
Uiteindelijk hebben we pa en ma naar het vliegveld gebracht en is er een einde gekomen aan een drukke, gezellige maand. We hebben er van genoten maar wat is afscheid nemen toch altijd moeilijk! Al met al een maand met een lach en een traan... Tot blogs!