Half Oktober

Hallo allemaal, daar zijn we weer met een nieuwe blog. Momenteel nadert de Rugby World Cup zijn ontknoping. Dit weekeinde hebben we de halve finales afgesloten.

En...... de All Blacks hebben de Australiers verslagen en staan nu in de finale tegen Frankrijk! 

Vorige week zijn we naar de Fan-Zone geweest. Dit is het feestgebied aan de haven in Auckland. Daar hebben we de wereldbeker op 1 meter afstand kunnen bewonderen!

Tot dusver is de Wereldcup goed verlopen. Er zijn vrijwel geen opstootjes geweest tussen vriend en vijand. Het is een echt gezinsspectakel. In de fanzone zie je kiwi-families samen met families die van overal in de wereld komen.

Vrijwel geen opstootjes?  Ja, misschien een verkeerde woordkeuze. Er was enige opschudding ontstaan toen de schotten in rok/kilt erachter kwamen dat zij niet de enigen waren in deze klederdracht. Veel Polynesiers dragen namelijk ook een rok en dan niet met Schotse ruit maar met kleurrijke bloemen! (Pareo's). Even leek het erop dat een vechtpartij zou ontstaan. De situatie bekoelde nadat de dames van beide partijen voorstelden dat zij alleen rok(jes) mogen dragen. Nou, daar hadden de heren geen probleem mee.

Genoeg rugby nu. Het leven bestaat uit meer dan rugby alleen (hoewel het voor velen hier een religie is). Inmiddels zijn we gewend aan onze nieuwe woonplek.
Onze woonplaats Howick heeft nog steeds een dorps karakter ondanks dat het 1970-80 opgeslokt werd door het sterk uitbreidende Auckland. 

Howick is gesticht door de Engelsen die destijds zo'n beetje de halve wereld hadden veroverd.

Het dorpje ligt zeer stategisch nabij de rivieren de Tamaki en de Wairoa. Beiden vormen tezamen een natuurlijke barriere naar het achterland waar de oorspronkelijke inwoners van NZ wonen. Een ideale plek dus om een dorpje te stichten.

Afgelopen maand heb ik een nieuwe moestuin aangelegd. Tijdens het spitten heb ik een acheologische vondst gedaan! Volgens deskundigen is het een soort geluidsdrager waar vroeger muziek op kon worden geslagen. Vermoedelijk komt het uit de tachtiger jaren van de twintigste eeuw.

Deze vondst inspireerde ons om eens iets te schrijven over de geschiedenis van Howick. Hiervoor gaan we door een tijdstunnel naar de tachtiger jaren. Ja, de tachtiger jaren van de negentiende en niet de twintigste eeuw.

Zoals hiervoor aangegeven vormde Howick dus een verdedigingslinie voor Auckland dat destijds nog de hoofdstad van NZ was. Eventuele opstandige Maori stammen konden dus rond Howick tot staan worden gebracht of teruggedreven.

In deze periode kwamen er veel emigranten uit Europa naar NZ om een nieuw leven op te bouwen waaronder deze familie uit Nederland.

Veel immigranten werden naar de kolonieen gelokt met een aantrekkelijk voorstel. Indien je je 5 jaar lang beschikbaar stelt voor het Nieuw Zeelandse leger dan krijg je een stuk grond en een huis om een gezin te stichten en een leven te kunnen opbouwen. Uiteraard lag dit stuk grond aan de rand van de kolonie en was je als soldaat zeer gedreven dit te beschermen. Direct na aankomst in NZ moest ik dus het leger in. 

Nu lijkt dit wel een mooie regeling maar de waarheid was toch wat anders.
Dat beloofde gratis huis was meer een hut van balken en stro dan een huis en er was verder niets. Het was echt wel afzien. En ook al zijn de winters hier zeer zacht dan nog kan het koud en vochtig zijn in zo'n hut.

En dan heb je nog het probleem van de opstandige Maori's. Regelmatig waren er konflikten tussen Maori's en de toenemende stroom van immigranten. Vanuit het westelijk gebied (Kings country) groeide het verzet onder de Maori's tegen de overwegend blanke overheersing. Uiteindelijk is de NZ regering verplaatst naar de nieuwe en huidige hoofdstad Wellington.

Momenteel is er een opleving in het verzet onder de Maori's die hun cultuur proberen te behouden. Ze vinden dat ze hun land onrechtmatig hebben verloren en willen dit nu terug. Meer en meer Pakea's (Europeanen) voelen zich onveilig in het westelijk gebied en trekken daar weg. Maar dit is een ander verhaal.

Veel kolonisten hebben na hard werken uiteindelijk een huisje kunnen bouwen om er een beetje droger en warmer bij te kunnen zitten. Er zijn nog enkele huisjes overgebleven uit deze tijd.

In vergelijk met de eerste huisjes/hutten was dit al een hele vooruitgang.
Toen Marco zijn dienstplicht erop had zitten heeft hij voor zijn vrouwtje een huisje met wel 2 kamers gebouwd.
Ondanks dat ze niet veel ruimte hadden leefden ze daar gelukkig. Tijdens de winters hielden ze zich warm in de woonkeuken, naast de openhaard.

In de andere kamer stond het bed. De ruimte was tevens waskamer en kinderkamer.

Breed hadden ze het niet. Naast het soldateninkomen moest er ook nog gewerkt worden op het land. Marietje vond werk als lerares en op zomerse dagen speelde en zong zij liedjes voor de dorpskinderen.

Brood kon je zomaar even niet bij de supermarkt halen maar moest zelf gebakken worden. Verder was er niet veel. Groenten en fruit moesten hoofdzakelijk gekweekt worden in de eigen moestuin.

Ondanks dat dit bij sommige ideaal lijkt was het een hard leven. Niets voor niets.
Als je niet werkte ging je gewoon dood van de honger. Regelmatig moest Marietje samen met de andere vrouwen in het dorp bijspringen tijdens de oogst op het akkerland. En zo af en toe kneep ze er wel eens even tussenuit....

Luxe dingen zoals electriciteit, stromend water of riolering was er niet. Goede hygiene moest ook nog uitgevonden worden en door bedorven of eenzijdige voeding werd er veel tijd besteed in het "buitenkamertje" achter in de tuin. 

Uiteindelijk nam het verzet onder de Maori's af en werd er vrede getekend met de 3 belangrijkste stamleiders in de omgeving Te Pakuranga, Te Irrangi en Te Rakau.

De welvaart in de kolonie nam toe en Marietje hoefde niet meer op het land te werken.

Uiteindelijk kregen ze 4 kinderen en leefden nog lang en gelukkig, onderstaand nog een familieportret.

Tot zover deze geschiedenisles.
Moeten we het toch nog even over rugby hebben. En wel over de Sevens. Dit is een WK Rugby toernooi in het klein. Teams van heel de wereld spelen 2x7 minuten tegen elkaar. Zodoende kan je in 2 dagen een hele WK afwerken. Dit tournament is op 7 plaatsen in de wereld en die in Wellington is veruit het meest populair. Op de dag van de kaartvoorverkoop waren alle 40.000 tickets in 3 minuten en 15 seconden uitverkocht!

De Sevens heeft een carnavalsachtige sfeer doordat iedereen verkleed gaat.

Nog iets anders dan. We hebben hier de eerste opgetuigde kerstbomen gespot bij mensen op de veranda! In Nederland gebeurt dit meestal pas na 5 december maar hier hebben ze er meer haast mee. Al vanaf 1 oktober ligt de kerstversiering in de winkels!

Een ander, minder leuk bericht is de dreigende milieuramp hier aan de kust van NZ. Jullie hebben het vast allemaal gezien op TV. Het vrachtschip de Rena is voor de kust van Tauranga op een rif gevaren.

En wat wil het geval? Het schip is o.a. geladen met een speciale bestelling van 50.000 flessen wijn op weg naar Europa. Het merk van de wijn is "Astrolabe" en dat is dus tevens de naam van het rif waar het schip opgelopen is.

Zoals onderstaand te zien is zal het schip binnenkort doorbreken. Inmiddels zijn er al forse scheuren in de romp geconstateerd.

 Is het toeval dat de naam van het rif en de lading gelijk is?
Volgens enkele mensen hier bestaat toeval niet en gebeurt alles met een doel. Ik heb het vermoeden dat het doel is dat Europeanen niet deze overheerlijke wijn mogen proeven! 
En de enorme milieuramp dan? Inmiddels zijn er al 1000 dode vogels op het stand bij Tauranga gevonden en is het strand bezaaid met dikke klonters stookolie.  

Het strand bij Tauranga is een van de mooiste stranden van NZ. We zijn al 4 zomers op een rij daar wezen camperen. En nu net als de zomervakantie in aantocht is gebeurd er dit. Gelukkig is het strand bij ons niet besmeurd.

Dan moeten we het nog even over reclames hebben. Een populair biermerk genaamt "Tui" speelt al enkele jaren lang in op actuele onderwerpen in NZ.
Op enorme reclameborden worden opmerkingen geplaatst met als reactie hierop Yeah right. Ofwel echt niet! Enkele voorbeelden hiervan zijn:

" Ik doe de afwas wel na de rugby wedstrijd".

Een politiek steekpenningen schandaal dat is uitgelekt.

1080% pure NZ. 1080 is een vergif dat in brokken wordt verwerkt en uitgespreid met helicopters boven de bossen. Uiteindelijk moeten de possums deze brokken opeten zodat ze sterven. Helaas vallen deze brokken ook in rivieren waardoor deze vergiftigd worden. Daarnaast zijn er gevallen bekend dat honden de brokken ook lekker vinden met alle gevolgen vandien.

We bewaren je Curriculum wel voor als we opnieuw personeel nodig hebben. Een zoethoudertje dus.

Len Brown is de Burgemeester van Auckland die iedereen opgeroepen heeft met het openbaar vervoer naar de Wereldcup te gaan en niet met de auto......
Zodat hij lekker kan doorrijden!

En dan nu de laatste versie van de brouwerij.

Het gevolg van de korte binnenbocht van de Rena laat zich raden!

De laatste is wel heel onwaarschijnlijk en is zeer schadelijk voor je gezondheid in New Zealand! Giftiger nog dan 1080!

Hier geldt zo'n beetje hetzelfde als de NL en Duitse rivaliteit...maar dan tussen de Kiwies en de Aussies.

Was ie weer, tot blogs!