Onderstaande versie van het kerstverhaal is niet verzonnen of gelogen maar "Een van de vele versies van de waarheid" (net als het bijbelverhaal).
----------------------------------------------------------------------------
Er was eens.....zo beginnen toch alle verhalen? ........heeeeeel lang geleden (pakweg 2000 jaar) een jonge, knappe man die leefde in Pajottenland. (Vlaams Brabant). Zijn naam was Josef.
Josef was een getalenteerd timmerman gespecialiseerd in eetkamerstoelen. Iedere week produceerde hij er wel 100 van! Dit ging jaren lang goed totdat de Chinezen stoelen ver onder de prijs van Josef op de markt van Pajottenland dumpten. Door de teruglopende verkoop liep de stoelenvoorraad dusdanig op dat zijn werkplaats niet meer zichtbaar was vanaf de weg.
Na wekenlang bijna geen stoel meer verkocht te hebben was Josef ten einde raad. In deze tijden van economische recessie is het moeilijk het hoofd boven water te houden. Hij kon er bijna niet van slapen. Elke nacht had hij korte hevige nachtmerries waarin hij de wereld ten onder zag gaan. In de nachtmerries zag hij beelden van bouwtekeningen voorbij flitsen. Op een ochtend besloot hij het over een andere boeg te gooien. Hij besloot de bouwtekeningen in zijn dromen te bouwen. Hij had de tekeningen slechts gezien in zijn dromen en het product leek bijna onmogelijk uit te voeren. Maar Josef, de stoere Pajot, gaf niet op!
De mensen in zijn dorp vroegen hem wat het moest voorstellen. Josef wist het ook niet maar in zijn dromen kwamen de letters A.R.C. voor.
Na al dat gezeur van de dorpelingen noemde hij zijn creatie gekscherend:
Noaaaah eeh....A.R.C. Apocalytic Rescue Cribb. De mensen hadden plotseling grote bewondering voor Josef. Hij stelde weer iets voor in de gemeenschap en was niet alleen maar de timmerman met de 13 vingers maar Mijnheer Joseppe.
Zijn drankgelach eindige elke nacht in een vreemd bed. Op een middag werd hij zelfs wakker in het bed van zijn houtleverancier, de boswachtser. Een vrouw! (of iets wat daarvoor door moet gaan), het hele dorp sprak er schande van!
In een winkelraam zag hij deze poster met 7 dolfijntjes......maar zijn gedachten dwaalden alweer af.
Josef.......gij stoere pajot, gaat heen en vermenigvuldigd u! Mijn baas heeft grootse plannen met u. Dit is geen verzoek maar een bevel! Josef realiseerde zich amper wat er gebeurde of de engel was alweer weg.
Ik kan het bevel van de engel toch niet zomaar negeren? Hij stak zijn handen diep in zijn zakken en liep met zijn hoofd een beetje naar benee. Zijn schoenveter was los. Toen hij door zijn knieeen zakte om zijn schoen weer vast te strikken keek hij even op..... en toen.....toen zag hij zijn Supervrouw! Ze keek hem lachend aan. Mag ik me even voorstellen? Mijn naam is Maria!
Amper 2 maanden later waren ze getrouwd!
Nog even voortbordurend op deze gedachte. Stel dat ze in pajottenland waren gebleven dan was Maria vermoedelijk voor een frietkot bevallen en hadden we nu allemaal een frietuurpan onder de kerstboom staan)
Meerdere weken gingen voorbij. De reis ging over bergen en dalen, bossen en velden en uiteindelijk bereikten zij de woestijn. De ezel werd ingeruild voor 4 dromedarissen en de os verdween in de Ossestaartsoep.
Uiteindelijk bereikten zij de rand van Judea. Er reste nog slechts een hindernis.
Ze moesten nog de Euphratus rivier oversteken. Ze konden beiden niet zwemmen. Wat nu? Via, via kreeg hij een tip dat de oversteek verderop geen probleem hoefde te zijn. Je gaat gewoon via het Moses-padje! (Later in de geschiedenis is dit pad verder verbreed door een man met dezelfde naam, Moses. Dat is nou ook toevallig!).
In Judea aangekomen keek Josef in de brochure van de timmermansbeurs. Gelukkig zat er ook nog een kaart bij. Via de klaagmuur links af, over het "Yassar Arafat plein" richting de Gazastrook.
Op dat moment zakte Maria plots inelkaar. O mijn lieve supervrouw, wat is er aan de hand? Oh, Josef mijn vruchtwater is gebroken. De baby komt. We kunnen niet verder reizen. Laten we snel onderdak zoeken. Op de hoek van de Kalverstraat staat een hotel. Ze hebben vast nog wel een kamertje voor ons.
En zo eindigd het kerstverhaal van 2011. We wensen jullie fijne feestdagen en een geluk........
Oke, deel 2 van het kerstverhaal.
Door de lange reis waren Josef en Maria bijna door hun spaargeld heen. Er zat niets anders op dan geld te gaan bedelen met behulp van hun zoon.
Hij hoorde een schreeuw, zacht gekreun en hierna wat gegorgel achter de deur.
En toen........werd het stil.
Hij maakte voorzichtig de hotelkamer open. Even keek hij of de buren iets hadden gezien of gehoord. Nee, niemand, gelukkig zat er een geluidsdemper op zijn katapult! Toen keek hij op de grond. Er lag een man met een witte baard in het sneeuwwitte zand. Dat is vreemd dacht hij....dat is geen Romein! Hij doorzocht de zakken van de man en vond een paspoort. Gespannen las hij de naam van de man S. Claus. Woonplaats Noordpool.
Maria kwam eveneens naar de deur en zag de man in dat vreemde pak. Josef, sta daar niet zo te staan! Trek die beesten naar binnen! Vers vlees! En neem die warme jas en muts van dat lijk, hij heeft hem toch niet meer nodig. Onze zoon heeft het koud! En dump vervolgens dat lijk op de hoek van de straat!
Josef slachtte de 6 rendieren en opende de volgende dag een restaurant in een nevengelegen dorpje Bartlehiem genaamd.
Josef en Maria hadden inmiddels een goed draaiend restaurant opgebouwd en verdienden geld als water. Ze besloten in dit land te blijven. En Jesus? Die groeide intussen als kool!
Niemand begreep de vreemde kleding van hun baby. Josef en Maria hebben daar ook in de rest van hun leven met niemand over gesproken...
Zijn truckjes waren zelfs zo indrukwekkend dat hij hele volksstammen achter zich aan kreeg.
Maar Jesus trok zich daar niets van aan. Zo toverden hij voor zijn volgelingen torens bier. (Zijn vader was die dag plots zijn hele voorraad kwijt).
En zo ging het bergafwaards met onze Jesus. Hij begon zich mateloos te irriteren aan zijn fanclub en raakte aan de drank. Hij miste zijn moeder. Uit jeugd sentiment trok hij af en toe zijn kleding uit zijn kinder tijd aan. Alleen als hij laveloos was voelde hij zich Hooo... hoo... hooo... hoger boven zijn volgelingen staan.
Uiteindelijk raakte hij uit de gratie bij zijn volgelingen en kwam in de goot terecht.
De Romeinen hadden er genoeg en gooiden hem in een cel.
Zijn 12 overgebleven volgelingen hebben zijn levensverhaal opgeschreven en in boekvorm uitgebracht. En zoals altijd met verhalen naar hun belevenis hier en daar wat aangedikt of aangepast. Inmiddels 2000 jaar later wordt dit verhaal nog altijd door velen gelezen.
Dit boek heeft nog altijd een enorme invloed op de mensheid Het heeft zowel goed als kwaad gebracht. Goed in de vorm van "normen en waarden" en eendracht onder hele volkstammen waardoor er geen of minder oorlog gevoerd werd maar meer handel. Het heeft scholing en verbetering van de geneeskunde gebracht. Dit heeft tot verbetering van de leefomstandigheden van het volk geleid.
Aan de andere kant is het boek gebruikt door machtlustige leiders die het volk ermee hebben opgezet om anders denkenden te bekeren of te doden, hele werelddelen te veroveren en te plunderen en hiermee zichzelf te verrijken.
Hoe dan ook. we hebben er tot op heden een feestdag aan overgehouden. En wat kunnen we met zijn allen dan weer lekker klagen en zeuren. De feestdag valt in het weekeind, wordt me weer een vrije dag door de neus geboord. Verveling, niet kunnen winkelen en verplicht gezellig doen. Voor velen is de kerstmaaltijd niet echt iets speciaals meer.
We verliezen met zijn allen langzaam maar zeker de kerstgedachte. Gemeend aardig zijn voor elkaar en sta eens stil bij de gedachten hoe goed we het allemaal hebben maar we willen het maar niet beseffen.
Vraag eens aan de oudere generatie hoe in vroegere tijden de geneeskunde was, de keuze in voedsel (honger), kleding (slechts enkele kledingstukken), woonomstandigheden (echt koude lijden), hygiene (riolering), scholing, en ga zo maar door.
Werkelijk beseffen hoe goed we het eigenlijk met z'n allen toch hebben is de kerstgedachte van 2011.
Fijne feestdagen en een gelukkig 2012!
