Half Oktober, weer aan de slag

Eindelijk dan weer een berichtje van de verse kaaskiwies! Waarom het zo lang geduurd heeft? We hebben hier een echte bagger internet verbinding!

Natuurlijk is er weer veel gebeurd hier dus hebben we weer enkele foto's geplaatst met een paar regels tekst.


We trappen deze keer af met het gazonnetje. Zoals jullie zien begint het gras toch te groeien! Die dikke, volgevreten mussen hier in Pakuranga hebben dus niet alles weg kunnen snaaien. Gevolg is wel dat we binnenkort een maaimachine moeten gaan aanschaffen.


Inmiddels hebben we al diverse tochtjes/uitstapjes gemaakt in de omgeving. Deze maand is het weer toegestaan om diverse eetbare schelpdieren te rapen/plukken/vangen. Veel Maori's vinden dit een (gratis) delicatesse waardoor hele families het strand afstruinen. Er is echter wel een maximale hoeveelheid die je mag meenemen per persoon. Aangezien de kinderbijslag hier behoorlijk is en dus de Maori's grote gezinnen hebben gaan er scheepsladingen mee naar huis.

Op een half uurtje rijden ligt een beroemd en berucht strand. Op deze plaats is de stroming in zee levensgevaarlijk! Als je kniediep in het water staat kan je al onderuit worden getrokken en verdrinken. Daar staat tegenover dat hier bijna altijd prachtige golven zijn waar surfers op af komen. Helaas zijn ze bijna niet te zien op deze foto.

Met een beetje inzoemen kan je surfers gelukkig wel zien. Deze waaghalzen zijn niet bang voor de sterke onderstroming.

Helaas, nou ja helaas.....hebben we nog een investering moeten maken door de aanschaf van een 2e auto. Het is hier niet altijd mooi weer en bovendien moeten we beiden regelmatig naar andere verder weg gelegen dependances. Om tevens lekker in de bossen en over het strand te kunnen rijden hebben we een 4x4 gekocht.

Uiteraard is het een toyota en wel een "Hilux Surf" van 10 jaar oud. Zoals 95 % van alle auto's die hier rijden is deze ook een 2e hands import rechtstreeks uit Japan. Voor geinteresseerden, het is een 6 cilinder, 3.4 liter op benzine! Gelukkig is de benzine hier nog lekker goedkoop want de wagen heeft in de bergen gauw last van een "droge keel" ofwel veel dorst zullen we maar zeggen.

Ook al is het de bedoeling dat ik (Marco) met deze truck ga rijden, moet ik toch regelmatig Marietje achter het stuur weg jagen! Als je het gaspedaal maar licht intrapt hoor je een zwaar gegrom en wordt je diep in de stoel gedrukt!

Maar alle gekheid op een stokje, er moet nu toch brood op de plank komen! Inmiddels ben ik (Marco) aan de slag gegaan bij Asplundh. Het is een groot Amerikaans groenbedrijf met wel 10.000 man in dienst. In Nieuw Zeeland hebben ze 10 vestigingen. Bij 1 ervan werk ik dus in Panmure, een wijk in Auckland. Omdat we in het "city centre district" werken moeten we van de gemeente voorgeschreven (groene)kleding aan. Echt kiwigroen zullen we maar zeggen!

Nieuw Zeeland heeft een erorm budget voor het onderhoud van het groen. Van elke belastingdollar gaat 13 cent naar onderhoud en beheer van parken, straatgroen, recreatiegebieden en wandelpaden door het land. Zeker weet ik het niet, maar volgens mij is het budget in Nederland minder dan 1 cent! Zelfs de politie hier in NZ krijgt maar 8 cent per dollar en is er hier dus heel veel "blauw" op straat. kan je na gaan.....

Maar goed, al bij de eerste dag had het bedrijf een workshop met als onderwerp EHBO en reddingsklimmen. Als een collega gewond raakt in de boom moet deze natuurlijk zo snel mogelijk geholpen kunnen worden.

Ondanks dat het toch al weer een half jaar geleden was dat ik nog in een boom heb gehangen ging het toch wel goed. Gelukkig maar want mijn nieuwe collega's wilden eerst wel eens weten wat voor vlees ze in de kuip hadden. de collega's komen overal van daan. Engeland, Ierland, Schotland, Australie en natuurlijk kiwiland. Ik ben de eerste Nederlander op deze vestiging. Door alle dialecten is communicatie erg lastig en soms ook grappig. Iedereen spreekt op zijn eigen manier de vrijwel onuitspreekbare Maori straatnamen uit waardoor het soms lijkt dat het over totaal verschillende straten gaat!

Omdat het een Amerikaans bedrijf is hebben ze hele strenge regels wat werken betreft. Veiligheid boven alles en aansprakelijkheid is hier bovendien een hot item. Voor onderhoud aan soms maar 1 boom moet een hele verkeersafzetting opgebouwd worden. Dit is vaak meer werk dan het echte werk aan de boom.

Wat het snoeiwerk betreft, dat is een lang verhaal. Om kort door de bocht te gaan.....bomen zijn heilig en worden pas verwijderd als ze omgevallen zijn (de rekening voor het opruimen is dan voor de verzekering). Straatbomen en parkbomen worden vrijwel jaarlijks onderhouden waardoor er eigenlijk nooit veel te doen is. De bomen zijn heilig ja......totdat deze de telefoon en electrakabels hinderen/raken. Al het groen rondom de bedrading moet minimaal op een meter afstand blijven. Tja en dan krijg je dus bomen zoals op deze foto die eigenlijk compleet verminkt worden.

De echte boomverzorgers onderscheiden zich van de houthakkers door creatief te snoeien waardoor je dit soort plaatjes krijgt.

Het werk is wel gevaarlijk. je moet dus met geisoleerd gereedschap werken. Auckland is een vulkanisch gebied en dus zeer vruchtbaar. Veel tropische bomen groeien het hele jaar door en groeien daardoor wel 4 tot 5 meter per jaar! Deze bomen moeten dus 2 x per jaar van de kabels verwijderd worden. dat kost klauwen met geld!

Ja nu hoor ik iedereen zeggen..... WELKE SUKKEL PLANT DAN BOMEN ONDER DEZE BEDRADING? eeeeeh, ja..... vaak is het zo dat de bomen er eerder waren dan de stroomkabels. Daarnaast moet het enorme groenbudget o.a. uitgegeven worden aan aanplant van nieuwe bomen binnen de woonkernen anders wordt het budget verminderd........zucht....politiek.

Naast werken proberen we toch zo veel mogelijk te recreren. Er zijn veel gebieden in de omgeving waar je prachtige wandelingen kunt maken. De mooiste paden zijn echter wel behoorlijk pittig. Samen met Leon heb ik een route gelopen van gemiddeld niveau. Misschien voor de dames vooralsnog iets te pittig maar wel de moeite waard! De dames hadden die ochtend andere plannen in de buurt van een shoppingmall..... (kan ook behoorlijk inspannend zijn).

De vele boomvarens blijven imponeren. Zeker nu deze nieuwe bladeren krijgen waardoor de karakteristieke krullen zichtbaar zijn.

Helaas hebben we ook kennis gemaakt met de andere kant van Auckland. Het is een grote stad en trekt dus net als in alle andere landen mensen van verschillende lagen van de bevolking aan. Alcoholisme en drugsgebruik is hier eveneens een probleem. Ondanks veel blauw op straat hebben ze niet kunnen voorkomen dat iemand onze radio uit de auto heeft "geleend zonder te vragen" zullen we maar zeggen. Het is niet goed zichtbaar maar met een beitel en een hamer is veel schade aan het dashboard aangericht.

Daarnaast is de bedrading flink beschadigd waardoor de boardcomputer en de airco helemaal over de zeik is (net als wij trouwens). De verzekering had ook nog een verrassing in petto voor ons. Omdat we nog een buitenlands rijbewijs hebben zijn de eerste 1000 dollar schade voor eigen rekening (die verdomde kleine lettertjes in het contract). De wagen staat momenteel nog steeds in de garage.

Nou dat was het weer voor even.

Volgende keer meer over het werk van Marietje.

Nog even vergeten. De voorspelling dat de All Blacks wereldkampioen zouden worden is helaas niet uitgekomen. Het is Zuid-Afrika geworden. Deze hebben deels Nederlands bloed in zich dus hebben we allen toch een beetje gewonnen. Over 4 jaar zijn de rugby kampioenschappen in NZ.

Dan gaat het ons zeker lukken!