Eind September

Hallo allemaal, we zijn inmiddels weer bijgekomen van onze jubileumparty. En zoals aangegeven in de vorige blog zijn we begonnen met meer genieten van alles wat ons nieuwe land te bieden heeft. Veel gebeurd weer de afgelopen weken, een korte impressie hiervan in deze blog.







We trappen af met een stevige wandeling en wel een Coastal/bushwalk on the Northshore. Inmiddels heeft de lente zijn intrede gedaan. De natuur ontwaakt uit een korte maar zeer natte winterperiode. De wandelroute leidt je langs de kust waar mangroven, moerasgebieden en weelderige bossen elkaar afwisselen. De vegetatie is dus zeer gevarieerd.





Tussen de bomen door heb je prachtige doorkijkjes over het water.


Als je tussen de moerassen loopt is het aan te raden om op het pad te blijven(tenzij je suïcidaal bent).

De eerste vroegbloeiers zijn de Kowhai's (spreek uit Koofai). Deze bomen bloeien nog voordat de bladeren ontvouwen waardoor je enorme wolken met gele bloemen ziet.

De bloemen trekken veel vogels aan die van de nectar leven zoals de Tui. Deze vogels hebben het formaat van een ekster en kunnen prachtig zingen. Iedere ochtend worden we langzaam gewekt door de zang van een Tui die zijn territorium ondermeer in onze tuin heeft.

De Tui is erg bekend in NZ en de naam wordt hier ook gebruikt door een locale bierbrouwer. Nu is het zo dat Nieuw Zeelanders graag bier drinken, dus heeft een fabrikant van ketchup het geniale idee gekregen om dit bier te mengen door de ketchup. Gevolg? Tuimato sauce!

Daarnaast is er zelfs een reisbureau annex vliegmaatschappij die dezelfde naam draagt!

Nog maar amper van de stramme benen bekomen was het de volgende dag "Vaderdag". De winkels spelen hier uiteraard net als in Nederland volop op in. Alleen...... Hier krijgen de vaders wel hele luxe kado's!

Kiezen tussen deze twee kado's is dan ook erg moeilijk, haast onmogelijk! Tja je kunt ze dus niet allebei krijgen. Helaas........

Maar goed, voorjaar dus..... we zijn begonnen met de moestuin te bemesten en de eerste nieuwe slaplantjes staan al in de grond. Maar.......We wilden toch nog even een beetje winter meepikken! Op vrijdagavond besloten we om het weekeinde toch nog even naar de sneeuw te rijden.

Om 6 uur 's ochtends graaiden we onze winterspullen bijelkaar en vertrokken direct richting Taupo, zo ongeveer 4 uurtjes rijden van Auckland. Vanaf het meer heb je al een prachtig uitzicht op de met sneeuwbedekte vulkanen. Ja, klopt, we zijn hier 2 maanden eerder ook al geweest (wat hebben we toch een scherp oplettende lezers). Maar dat weekeinde was zo'n beetje het slechtste weekeinde van de hele winterperiode wat het weer betreft dan! Ditmaal hadden we meer geluk.

Vanaf Taupo is het nog ruim 1.5 uur rijden naar het skigebied. Onderweg kom je steeds meer in de sfeer van de wintersport. De prachtige omgeving, auto's met schoonmoederkoffers op het dak en een prachtig uitzicht op de vulkanen.

Eindelijk waren we er dan! Er lag een schramel laagje sneeuw van amper 4 meter dik. Nog nooit eerder zo'n mooie sneeuw gezien. Op vrijdag was er nog een vers laagje van een halve meter gevallen!

Het was werkelijk geweldig weer! Overal rook het naar het Spaanse strand. He? hoezo? Nou, hier in NZ is de ozonlaag vrijwel weg en als je dan ook nog eens in de sneeuw loopt kan je binnen een uur kreeftje spelen! Oftewel pappen, smeren en nathouden!

Je kan hier bij de liften skikleding en materiaal huren voor een schappelijke prijs maar we besloten alleen maar te wandelen en ......natuurlijk een beetje te aprèsskiën. Want.....dat kunnen kiwies ook!



Uit de wind was het zelfs bijna niet uit te houden, zo heet!

Deze mede immigrant trok onmiddellijk zijn kleren uit en ging in zijn stringetje de piste af!

Overal staan borden met tips wat te doen als de vulkaan uitgeslapen is en zo. Advies? Als de sodemieter weg zien te komen! Duidelijk dus.

Maar dit bord naast de sleeplift..........kan volgens ons op verschillende manieren geïnterpreteerd worden.

Aan alles komt helaas een (veel te vroeg) einde. Aan het eind van de middag moest er weer naar huis gereden worden. Onderweg zijn we gestopt voor een warme maaltijd bij een pub, achter een benzinepomp. Toen we binnen kwamen werden we verwelkomd met de mededeling "u bent net op tijd, u heeft het laatste tafeltje, de show gaat zo beginnen".

Wat nu weer? Nu is het zo dat deze pub zeer geliefd is bij "Bikers" en Gangmembers....

Gelukkig geen XXX optredens maar een "Stars in your eyes" competition. En eerlijk gezegd viel het niet eens tegen! Uiteindelijk werd het erg laat voor we thuis waren. Het was hoe dan ook een zeer geslaagd weekeinde.

Over bikers gesproken, Ik ben sinds kort de huisfotograaf van de Hell's Angels. Mijn fotoshop kwaliteiten vonden ze wel erg handig. Nee, ik ben geen lid, en nee, ik rijd geen Harley. Nu is het zo dat er wel wat meer risico aan deze job zit. Immers, een mislukte foto kan me, als ik geluk heb, mijn gebit kosten! Of zelfs erger. De vorige clubfotograaf was pas ontslagen met de nadruk op "slagen".

De eerste opdracht was een groepsfoto. niet zo moeilijk zou je zo zeggen. Nou dat was het dus wel! Een "hell of a job". Die gasten kunnen niet stil blijven staan! Uiteindelijk heb ik van 50 opnames 1 goede foto kunnen samenstellen. Er valt niet te dollen met die mannen. Dus heb ik deze foto maar vervaagd.

Inmiddels hangt mijn eindproduct in posterformaat, in 50 verschillende landen en in 350 verschillende clubhuizen voor de komende jaren aan de muur. Hoeveel fotografen met een "winnende Worldpress photo" kunnen dit zeggen?

En dan nu het belangrijkste nieuws van de blog, Marietjes verjaardag! Die bewuste zaterdag was het geweldig weer en hebben we lekker buiten kunnen zitten. Marietje dus weer een jaartje ouder en enkele cm. groter. Euh? Hoe kan dat nu? Nou, gewoon een paar zeer comfortabele pumps en laarzen aangetrokken.

En ze zitten "van horen zeggen" als pantoffeltjes van het merk Kumfs!!!!!!

De inspiratie is inmiddels uitgeput dus we breien er weer een einde aan! Tot de volgende blog!!!