Kerstblog

Er was eens een blogschrijver. Hij was maar een gewone hardwerkende burger zoals zo velen. Hij had soms diepe gedachten, die een beetje afwijkend leken. En eigenlijk had hij genoeg van dat schijnheilige gedoe om zich heen, de kerk en de eeuwige invloed van geld op alles wat met het leven te maken heeft.

Kortom, hij was een van die mensen die de wereld wilden verbeteren. Hele dagen liep hij te denken hoe hij dit kon realiseren.

Rond de Kersttijd maakte een grote opwinding zich meester van de blogschrijver.

Niemand heeft de betekenis van de kerstboodschap begrepen, zei hij 's avonds tegen zijn vrouw die een nieuwe pipotrui voor hem zat te breien.

En de kerken hebben er nog het minst van begrepen. Kerstmis is veel meer dan gezelligheid in de huiskamer, je helemaal volvreten, uitbuiken en kerstliederen zingen bij een verlichte kerstboom.

Met kerstmis moet je genieten van het leven, lekker buiten in de zon, BBq'tje aan, met kerstmis moet je de deuren van je huis wijd open zetten voor anderen, je huiskamer moet zo groot worden als de hele wereld. Veel mensen doen precies het tegenovergestelde. Zij maken het huis zo klein als hun huiskamer, daarbuiten is er niets.

Zijn vrouw knikte. Ze begreep hem en vroeg zich af wat ze kon doen om haar huiskamer zo groot als de wereld te laten zijn en ze bewonderde hem om zijn diepe gedachten. Ze was blij dat zo'n wijs en liefhebbend man met open oog voor de wereld haar echtgenoot was.

De blogschrijver ijsbeerde heen en weer en zijn gedachten werden dieper en dieper. 'Ik heb een taak!', riep hij uit. Ik als blogschrijver heb nu de taak om een kerstblog te schrijven, de beste kerstboodschap die er ooit geschreven is in woord en beeld.

Niet dat romantisch gedoe over een kindje in de kribbe en engeltjes die 'Ere zij God zingen of 'De herdertje lagen bij nachten' maar iets nieuws, iets met een betekenis, iets met een boodschap. Iets waar de mensheid wat aan heeft.

Zijn vrouw ruimde de tafel af. Ze was moe, want ze had de hele dag gras gemaait voor hun gezamelijke hoveniersbedrijf. Dagen en dagen liep de schrijver rond met zijn grote plannen. Hij bezocht verschillende websites over de zin van het kerstfeest. Een bijzondere kerstblog, geen sentimenteel gedoe, maar een verhaal waarin plaats is voor iets echts, iets actueels, iets moderns, iets hards, zoals ook de wereld is.

Ben je al begonnen aan je verhaal, vroeg zijn vrouw 's avonds. De blogschrijver schudde zijn hoofd. Het is niet makkelijk iets nieuws te bedenken.

De schrijver keek naar haar. Hij hield van zijn vrouw en nam zich voor, na het kerstfeest eens een gedicht te maken, over haar blauwe ogen.

Of een schilderij waarop ze een kerstkalkoen aan het voorbereiden was.

In de blog van het afgelopen jaar kwam ze er door zijn gefotoshop er niet altijd voordelig uit. Vermoei je niet te veel schatje, zei hij.

De laatste dagen voor het kerstfeest reed hij voor zijn werk door de straten van de stad. De mensen jachtten gehaast langs hem heen, vrouwen met volle boodschappentassen en mannen op teenslippers en korte broek met een kerstboom onder de arm. Iedereen bereidde zich voor op de gezelligheid thuis.

De laatste dag voor kerst liep de schrijver mistroostig door een shoppingcentre, langs de etalages versierd met dennengroen en plastick Pohutukawabloemen, kerstpapier en kunstsneeuw.

Ik bewonder de winkeliers om hun groot geloof, dacht hij. Al twee maanden geleden hadden ze met onwrikbare geloofszekerheid kerstversiering in de etalage rondom de te verkopen producten aangebracht.

Hij kreeg het benauwd en nog steeds had hij behalve dan dat van die winkeliers niets gevonden om een kerstverhaal met een boodschap op te bouwen. Hij pijnigde zijn hersenen. In een van de etalages hing een schilderij van een ondeugende kerstman. Terwijl hij liep te peinzen botste hij bijna tegen een "actievoerder" verkleed als Jesus aan.

Ik ga naar huis. Ik zal dat van die winkeliers opschrijven en iets over die verklede Jesus, dan zal de inspiratie vanzelf wel komen. Hij begon te schrijven, maar na de inleiding kon hij niets meer bedenken. Om half twaalf ging de deur van zijn kantoortje open. Hij keek verstoord op en wilde al boos uitvallen om uiting te geven aan zijn writers block en toen..... toen zag hij de twee lieve blauwe ogen van zijn vrouw, die hem aankeken, die blonken van tranen.

Hij hield van zijn vrouw,daarom sprong hij op en nam haar bezorgd in zijn armen. Hij zag dat zij haar mooiste jurk had aangetrokken, en toen hij beschaamd achter haar aan naar de eetkamer liep, rook hij de geur van dennengroen en kaarsen.

Daar stond hij, de blogschrijver met zijn diepe gedachten, die de betekenis van het kerstfeest meende te begrijpen, die zijn huiskamer zo wijd als de wereld wilde laten zijn, die even vergeten was dat hij een vrouw had, die zoveel van hem hield, dat zij op kerstavond geduldig en vol toewijding op hem zat te wachten, met een gedekte tafel en een versierde kerstboom. Al dat burgelijk en sentimenteel gedoe en hij, de stommeling, met zijn alternatieve kerstboodschap die de wereld wilde veranderen, hij was zelfs vergeten een kerstgeschenk te kopen.

Wil je me straks je kerstblog laten zien, vroeg ze. Ik, ik heb het nog lang niet af stamelde hij. Hij sprong op, kroop achter zijn computer en vond na wat speuren op internet een beetje inspiratie. Even nog speelde de gedachte aan de actie voerder verkleed als Jesus door zijn hoofd.

Toen keek hij naar de foto's van zijn kinderen en zijn ouders die hem op kerstavond op de wereld hadden gezet, onmiddelijk verdween alle bitterheid uit zijn hart. Toen hij de liefde zag in de ogen van zijn vrouw, toen begreep hij de betekenis van het kerstfeest, de echte, diepe betekenis, die liefde is!

We wensen hierbij iedereen een gezellig kerstfeest vol liefde, een gelukkig uiteinde en een voorspoedig en gezond 2010! Mensen, geniet van het leven! Het is maar zo kort!