Begin Oktober

Hé, een nieuwe blog! En.....wat is dit nu weer voor een vlag?


Dat, beste mensen is de vlag van "The Cook Islands"!

We zijn namelijk net terug van een welverdiende korte vakantie! Veel klanten van ons komen oorspronkelijk van deze eilanden en hebben altijd verhalen hoe mooi het daar moet zijn dus zijn wij polshoogte gaan nemen op het grootste eiland van de eilandengroep, Rarotonga.


Op 20 September (Marietjes verjaardag) zijn we 's avonds op het vliegtuig gestapt naar onze vakantie bestemming. Geen slecht kado toch?



Even wat info waar niemand zich voor intresseert!
The Cook Islands behoren tot Nieuw Zeeland maar hebben een eigen bestuur. De naam zegt het al, ze zijn genaamd naar Captain James Cook die daar aankwam in 1773.

Nee, hij heeft ze niet ontdekt want dat waren de Spanjaarden die hier 50 jaar eerder al waren.


The Cook Islands bestaan uit 15 eilandjes waarvan Rarotonga de grootste is. Er wonen pakweg 15000 Polynesiërs. Er wonen overigens meer Cook Islanders in New Zealand dan dat er in hun eigen land wonen! Cook Islanders zijn verwant aan de New Zealandse Maori's en Hawaianen. De taal komt dan ook sterk overeen.

Rarotonga betekent in Maori "Down South", gezien dus vanaf Hawai. Het eiland heeft een omtrek van "maar" 32 km en is eigenlijk het topje van een vulkaan die vanaf de zeebodem gemeten 4 km hoog is en net boven de zee uitsteekt. Het eiland is subtropisch met een constante temperatuur van 26 graden het hele jaar rond. Genoeg bla bla nu.


We kwamen dus 's nachts aan op het vliegveld. We werden allen verwelkomt met Polynesische muziek en kregen een bloemenkrans om.

Vanuit het vliegveld zijn we naar ons hotel gebracht waar we gelijk zijn gaan slapen. En zo eindigde de verjaardag van Marietje.......of toch niet? Daarover later meer! De volgende ochtend was er voor alle nieuwe hotelgasten een dansvoorstelling. Dames in rieten rokjes swingend met de heupen en bloemen in het haar.
We verbleven in een hotel gelegen direct aan het strand.

De eerste 2 nachten hadden we een kamer op de 2e verdieping. Wat vinden jullie van het uitzicht vanaf ons balkon? Super helder water, een prachtig wit zandstrand en wuivende palmbomen! Een waar paradijsje!

Later in de week moesten we verkassen naar een goedkopere kamer op de begane grond. Maar nu konden we recht van het terras de zee in lopen! Eigenlijk nog beter!
En dan nu het verhaal van Marietjes verjaardag. Bij aankomst was Marietje dus al 24 uur jarig geweest, maar......... The Cook Islands liggen net achter de internationale datumlijn. Het verschil tussen links of rechts van de lijn is 24 uur ofwel een hele dag! Het tijdverschil tussen NZ en TCI is 22 uur en we kwamen net na middernacht aan. Gevolg? Marietje is dus 46 uur jarig geweest en telt nu dus 46 lentes!

Nog altijd hebben we verhitte discussies hierover want naar mijn mening dien je dan 2 jaar bij je leeftijd te tellen. Dat vinden jullie uiteraard ook....of niet? Maar volgens Marietje telt dit slechts als 1 jaar maar betekent het wel dubbele kado's!

Om ons te kunnen verplaatsen op het eiland hadden we een voertuig nodig. Nu kan je hier motorscooters huren dus dat leek ons wel wat. Op de scooter, rijwind verkoeling, wapperende haren in de wind, heerlijk! Maar.... ik heb geen motorrijbewijs! Geen probleem! 100 meter vooruit rijden, draaien en terugrijden en je bent geslaagd! Nog wel even 20 Dollar afrekenen.

Iedere dag zijn we wel een uurtje of wat gaan toeren om zodoende de mooiste plekjes op te zoeken of een restaurantje te pikken. Overal vind je baaien met dat prachtige azuurblauwe water. We konden er niet genoeg van krijgen.

En zoals altijd zien we ook hier weer de vreemdste borden.

" No Thongs", Oké je mag dus geen stringen aan op het strand maar wel aan je voeten...... Even uitleggen....Thongs is tevens een ander woord voor teenslippers.

Weersvoorspellingen daar zitten de weersdeskundigen nogal eens naast zowel in NL als in NZ. Zo moeilijk is het toch allemaal niet? Gebruik gewoon een weersteen en logica!

Bij het hotel lagen zeekajaks waar de gasten gebruik van konden maken. Doordat het rif ruim 100 meter uit strand alle golven brak was het water spiegelglad en konden we dus lekker peddelen.
En Marietje zou Marietje niet zijn als ze de traditie zou verbreken. Welke? Marietje koopt op elke vakantie wel een paar (praktische) schoenen! Nu dus ook, wat vinden jullie ervan?
Naast zeekajaks waren er ook snorkelsets en waterdichte covers voor fotocamera's die je kon lenen. Deze covers bleken echter niet helemaal waterdicht! Toch hebben we nog gauw even wat foto's onderwater gemaakt.

The Cook Islands hebben geen eigen valuta. De munteenheid is dus de New Zealand Dollar. Over "munt"eenheid gesproken....ze hebben wel eigen munten zoals deze driehoekige 2 dollar munt .....eeeh zonder hoeken.

De verzamelaars onder jullie kunnen nu starten met bieden.

We hebben in de hoofdstad Avarua nog een plaatselijke markt bezocht. Naast groente en fruit worden er veel souvenirs verkocht. Vrijwel alles is hier handgemaakt.

Polynesiërs leven eigenlijk maar voor 1 ding: feesten! Lekker eten, muziek maken en dansen!
En als we het eiland verder verkennen kom je telkens weer prachtige plekjes tegen.
Aan dit idyllische strandje hebben we iets gedronken bij een gezellig barretje. Op zo'n locatie drink je dan natuurlijk een lekkere cocktail. Het is tenslotte vakantie!

We moesten wel even achter de oren krabben toen we zagen waar de schijfjes limoen in de cocktails vandaan kwamen. Van zee-limoenanen dus!

Zoals zo vaak in de ogen van westerlingen op exotische locaties is de bevolking rijk om in zo'n paradijs te mogen/kunnen leven.

Het tegendeel is meestal waar. Er is vrijwel geen werkgelegenheid, de hotels zijn in handen van buitenlanders en alle levensmiddelen moeten worden geïmporteerd. De producten in supermarkten zijn 3 keer duurder dan in NZ!

Veel Cook Islanders hebben dan ook een moestuin waar ze grotendeels van moeten/kunnen overleven. Vrijwel iedereen heeft groene bananen, taro knollen, kool en Pawpaws in de tuin staan.

Hoewel de bananen groen zijn smaken ze toch heerlijk zoet!

Voor de onnozelen onder ons....Het steeltje (daar waar je een banaan open maakt) is eigenlijk de onderkant van een banaan.

En alweer zo'n idyllisch plaatje.
Op het eiland lopen veel honden los op het strand. De honden zijn erg vriendelijk en speels. Als je een strandwandeling maakt heb je al gauw dat er 1 of meerdere honden met je meelopen. De onderstaande hond kwam ons elke ochtend even begroeten.

Polynesische dames steken graag een geurige bloem in het haar. De bloem die hiervoor worden gebruikt zijn "Frangipanies". De bomen waaraan ze groeien zien er niet uit!
De bloemen echter zijn prachtig en ruiken heerlijk!

Met name de "Scheepschroef "Frangipani is erg populair.

En alweer zo'n idyllisch plaatje. Het ultieme voorbeeld van een bounty strand. Azuurwater, strand en een palmboom.
Over klapperbomen gesproken, bij het verhuurbedrijf van auto's en scooters moet je een contract ondertekenen dat je het voertuig van jou keuze niet onder een palm parkeert. We hebben klapperbomen gezien met meer dan 100 kilo aan kokosnoten in de kroon. Een noot veroorzaakt enorme schade!

En ik kan er over meepraten!

Hoezo? Nou, de laatste dag lag ik lekker op een strandbedje lui te wezen. Beetje sabbelen aan het rietje in mijn cocktail......

.....onder een klapperboom.......

Het laatste beeld dat ik zag was een noot en toen ging het lichtje uit!

Toen ik weer bij kwam zag ik scheel van de hoofdpijn en zag ik alles door elkaar heen lopen. Dit was mijn eerste ontmoeting met een eekannas.
Dat was ie weer! Tot blogs!